Osoby z całkowitą niepełnosprawnością mogą otrzymać pomoc osobistą, jeśli potrzebujesz pomocy w zaspokojeniu tak zwanych podstawowych potrzeb. Aby otrzymać pomoc osobistą, musisz mieć mniej niż 65 lat. Celem pomocy jest abyś mógł żyć jak najbardziej niezależnie i tak jak chcesz.
Twoja niepełnosprawność musi być obecna przez dłuższy czas, abyś mógł otrzymać osobistą pomoc. Pomoc osobista jest częścią ustawy o wsparciu i usługach dla niektórych osób niepełnosprawnych, LSS .
Co to jest pomoc osobista?
Pomoc osobista oznacza, że wiele osób pomaga Ci w rzeczach, których sam nie możesz zrobić. Asystenci pomagają w tak zwanych podstawowych potrzebach. Możesz potrzebować pomocy w myciu, jedzeniu, rozbieraniu się i ubieraniu, oddychaniu i chodzeniu do toalety. Podstawowe potrzeby obejmują również możliwość komunikowania się z innymi i uzyskanie pomocy przy karmieniu przez zgłębnik.
Możesz również mieć prawo do osobistej pomocy w innych osobistych potrzebach w życiu codziennym, jeśli potrzebujesz pomocy w zaspokojeniu podstawowych potrzeb. Może to być na przykład opieka nad domem, poruszanie się lub uczestnictwo w różnych zajęciach.
Pomoc osobistą mogą otrzymać zarówno dorośli, jak i dzieci.
Ty decydujesz, jak wygląda wsparcie
Pomoc musi być dostosowana do Ciebie i tego, czego potrzebujesz. Powinieneś mieć możliwość wyboru, kto będzie Twoim asystentem i jak ma wyglądać wsparcie, o ile to możliwe.
Z kim mam się skontaktować? Ubiegasz się o pomoc osobistą w swojej gminie lub w szwedzkiej kasie ubezpieczenia społecznego.
Aplikuj do gminy. Złóż wniosek do gminy, jeśli Ty lub Twoje dziecko potrzebujecie pomocy w zaspokojeniu podstawowych potrzeb przez mniej niż 20 godzin tygodniowo. Aby dowiedzieć się więcej, skontaktuj się z administratorem LSS lub urzędnikiem ds. pomocy rozwojowej w Twojej gminie. co warto wiedzieć o opiece zdrowotnej?
Złóż wniosek do szwedzkiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
Złóż wniosek do Szwedzkiej Kasy Ubezpieczeń Społecznych , jeśli Ty lub Twoje dziecko potrzebujecie pomocy w zaspokojeniu podstawowych potrzeb przez ponad 20 godzin tygodniowo. Wtedy możesz otrzymać odszkodowanie z pomocy ze Szwedzkiej Kasy Ubezpieczeń Społecznych. Jest to zapisane w ustawie zwanej Kodeksem Ubezpieczeń Społecznych.
Gmina może również zgłosić do Szwedzkiej Kasy Ubezpieczeń Społecznych, jeśli ktoś potrzebuje odszkodowania za pomoc za ponad 20 godzin tygodniowo.
Dodatek na pomoc to pieniądze, które muszą zapłacić wynagrodzenie asystenta osobistego. Dzięki zasiłkowi asystującemu możesz wybrać, czy asystent osobisty ma być zatrudniony przez gminę, firmę prywatną, spółdzielnię, czy sam.
Aplikuj przed ukończeniem 65 lat
Musisz wystąpić o pomoc osobistą nie później niż dzień przed ukończeniem 65 lat. Ty, który otrzymałeś pomoc, możesz ją zatrzymać nawet po ukończeniu 65 lat, jeśli nie mieszkasz w domu opieki, jesteś pod opieką w szpitalu lub podobnym. Osoby , które ukończyły 65 rok życia i nie mają prawa do osobistej pomocy, mogą zamiast tego otrzymać wsparcie w ramach opieki nad osobami starszymi w Twojej gminie.
Niepokojący rozwój opieki zdrowotnej
Co jest nie tak ze szwedzką opieką zdrowotną? Lekarze wskazują na kilka poważnych problemów. Wspólnym mianownikiem jest zła polityka kadrowa i to, że zarządzanie opieką zdrowotną opiera się na niewłaściwych podstawach. Także brak placówek opieki, zbyt mało zasobów i słabe systemy informatyczne. Dwóch na trzech lekarzy uważa, że rozwój szwedzkiej opieki zdrowotnej idzie w złym kierunku. Oto ich odpowiedź na to, co to znaczy.
Polityka kadrowa i wynagrodzenia
Twarde słowa opisują opiekę zdrowotną: „Systematyczny spadek opieki publicznej w zakresie rozwoju, edukacji i polityki kadrowej”. „Ja i moi koledzy czujemy się bezsilni”. Uważa się, że praca, przy której politycy domagają się większej dostępności, jest niezwykle stresująca i nie do utrzymania na dłuższą metę. Ciągle brakuje czasu na spotkania z pacjentami, na refleksję i dalszą edukację. Efekt: coraz więcej osób decyduje się na odejście z zawodu.
Wzrost wynagrodzeń osób, które pozostają w miejscu pracy, prawie nie istnieje w porównaniu z tymi, którzy często zmieniają miejsce pracy lub zostają pracownikami tymczasowymi.
Nieprawidłowa kontrola
Oznacza to, że kontrola jest podyktowana modelami ekonomicznymi zaczerpniętymi z przemysłu wytwórczego. Opieką muszą zarządzać osoby posiadające wiedzę medyczną, a nie jak obecnie administracja i finanse jako gwiazdy przewodnie. „Liczba pracowników opiekuńczych zmniejsza się w procentach w porównaniu z pracownikami administracyjnymi”. Istnieje zbyt wiele politycznych decyzji administracyjnych, które regulują opiekę zdrowotną.
Wielu uważa również, że zwiększyło się obciążenie administracyjne lekarzy. To, wraz ze złymi systemami informatycznymi, jest kolejnym obciążeniem stresowym wpływającym na środowisko pracy. Lekarze nie mają sensu dzwonić i ścigać placówki opieki zamiast przyjmować nowego pacjenta. Brak placówek opiekuńczych to według wielu duży problem: są lokale, ale nie ma personelu, który mógłby opiekować się pacjentami na oddziałach.
Brakuje
zasobów Zasoby są za małe dla rosnącej populacji, która starzeje się, jest coraz bardziej chora, cierpi na bardziej przewlekłe i poważne choroby. Zbyt wiele środków przeznacza się na „opiekę” nad zdrowymi młodymi ludźmi, a nie tymi, którzy naprawdę potrzebują opieki, ale którzy nie są tak głośni.
Pojawiają się również komentarze, że zbyt wiele prywatyzacji prowadzi do tego, że rada hrabstwa musi zaradzić temu, czego firmy nastawione na zysk nie mogą zrobić. Pracownicy wynajmu zarówno obniżają jakość, jak i stawiają ciągłe prace doskonalące na wyjątek, a jednocześnie kosztuje więcej. Lekarze cyfrowi czerpią środki z opieki publicznej.
